سلام دوست من
خواستم يه کم با هم حرف بزنيم-البته اگه حوصله داري-خب بذار اين طوري شروع کنم:من گاهي تو معني زندگي خيلي خورد مي شم و فک کردن به مرگ وتموم شدم اين دنيا خيلي منو آزار ميده،گاهي فک مي کنم که به اين کره ي خاکي وابسته شدم اما واقعا اين طور نيست من جز خانواده چيز ديگري براي از دست دادن ندارم؛اما خب من هنوز خيلي کارا بايد در اين دنياانجام بدم که گاهي فک مي کنم مرگ به من اين فرصت رو نمي ده؛به خصوص هر وقت تاريخ مي خون يا فيلم تاريخي مي بينم خيلي مرگ منو آزار مي ده؛که چقدر زود زندگي به پايان مي رسه؛گاهي حتي به خاطر فک کردن به مرگ نمي تونم برنامه ريزي براي آينده ام بکنم...ببخشيدزيادي حرف زدم...اگه ميخواي بيا بامن حرف بزن...منتظرم..