عميقترين و بهترين تعريف از عشق اين است که :عشق زاييده تنهايي است.... و تنهايي نيز زاييده عشق است...
شاعر و فرشته اي با هم دوست شدند..فرشته پري به شاعر داد و شاعر شعري به فرشته…شاعر پر فرشته را لاي دفتر شعرش گذاشت و شعرهايش بوي آسمان گرفت.و فرشته شعر شاعر را زمزمه کرد و دهانش مزه عشق گرفت…خدا گفت: ديگر تمام شد… ديگر زندگي براي هر دو تان دشوار مي شود…!؟زيرا شاعري که بوي آسمان را بشنود، زمين برايش کوچک است و فرشته اي که مزه عشق را بچشد، آسمان برايش تنگ خواهد شد
